لحظه‏ی دیدار

ضربه پریشب عجب ضربه ای بود. کاش شما هم می دیدین. صداش همه جا پر شد و گوش همه رو کر کرد. البته خوب شد که ندیدین . یعنی منم ندیدم. شانس آوردم که ندیدم  چون تحملش رو نداشتم که ببینم. می گفتن ضربش خیلی شدید بوده اینقدر محکم که صداش توی قرن ها پیچیده . ایننقدر شدید بوده که کمر همه رو شکونده . می گفتن ضربش فرقی رو شکافته . فرقی رو باز کرده . فرق بین نژاد ها ،فرق بین طبقات ، فرق بین انسان ها . می گفتن ضربش باعث تموم تاریکی های عالم شده می گفتن آتیشی به پا شده اما همه جا تاریک بوده. من که ندیدم اما از شنیدنشم خیلی ترسیدم. می گفتن ضربه اینقدر محکم بوده که صد مردم جنگی رو هم از پا مینداخته . می گفتن همه بدیها و نیروهای اهریمنی توی اون ضربه جمع بودن. من که ندیدم اما می گفتن همه یتیما رو به گریه انداخته بوده . می گفتن ضربش شدید بوده. اینقدر که همه رو یتیم کرده. اینقدر که عالمو بی پدر کرده. اینقدر که کمر شکسته زهرا رو دوباره شکونده. اینقدر که همه گریه کردن.حتی خود ضارب. اما یه نفر گریه نمی کرده که می خندیده و می گفته فزت برب الکعبه